I dag starta eg på å skrive om forfattarane av andaktsbøkene som var på den lista eg fekk av Per Emanuelsen. Det var ein stor jobb å legge inn lista på Setesdalswiki, wikiformat er litt annleis enn word.

Det var ikkje så mange av desse forfattarane som var blålenker på då eg var ferdig, så det er mange å skrive om. Det vert ei spennande utfordring framover, for ofte dukkar det opp interessant stoff i samband med at eg skriv om noko, og så må eg skrive om det også.

I dag skreiv eg om Olav Myrstad, han var kretssekretær i Skien for NMS. I Presteboka mi fann eg også informasjon om son hans, men eg trong ikkje nytte den informasjonen, for eg fann det eg trong i ulike menighetsblad.

Nokon sa at eg burde lage ei kristenlivswikipedia, men det trur eg ikkje eg kjem til å gjere. Det er plass til alt mogleg på Setesdalswiki, systemet er slik at lenkene bringer lesaren rundt om ho klikka på dei, så ferda frå Setesdal og ut i verda går rimeleg lett når det er artiklar å lese.

Om eg står i beit for prestar, kan eg sikkert skrive om organistar, men dei er kanskje ikkje like lette å finne stoff om. Då får eg heller ta ein kveldssong eller noko anna.

I dag hadde eg ein hyggeleg prat med Per Emanuelsen. Han samlar på andaktsbøker og har 378 pr. 5. august 2020.

Eg lurte på om eg kunne få oversendt lista og legge den inn på Setesdalswiki, og det fekk eg. Så i dag har eg arbeidd med å få til ein tabell med oversikt over alle bøkene.

Wikipedia har ein artikkel om Andaktsbøker:

Andaktsbok er en bok som inneholder andakter, korte tekster som oftest basert på avsnitt fra Bibelen. Tekstene er beregnet til personlig oppbyggelse. Som regel vil en andaktsbok ha andakter for et helt år, men den kan også være for spesielle perioder av et år, for eksempel andakter for advent eller fastetiden. Målgruppen kan variere. Noen andaktsbøker kan være for eldre, andre for unge, noen kan være tilpasset spesielle situasjoner i livet. Andaktsbøker kan komme i store opplag.

Deretter lister dei opp andaktsbøker som har kome i store opplag:

• Fredrik Wisløff: Hvil eder litt fra 1938, 184 000 eksemplarer pr. 2004, er siden modernisert i språket og heter nå Hvil dere litt. Den er også oversatt til svensk, engelsk, finsk og gassisk.
• H. E. Wisløff: Stille stunder på veien hjem fra 1952, 130 000 pr 2004. Oversatt til svensk og dansk.
• Fredrik Wisløff: “Når en av de kjære går bort” fra 1961, 64 500 pr. 2004. Oversatt til svensk.
• H. E. Wisløff: Trygg tross alt fra 1965, 49 000 pr. 2004. Oversatt til svensk.
• Egil Sjaastad: Lyskasteren fra 1984, 40 000 pr. 2004. Oversatt til svensk.
• Fredrik Wisløff: Med ham til Golgata fra 1934, 35 000 pr. 2004. Oversatt til svensk og finsk.
• Øyvind Andersen: Ved kilden fra 1977, 34 000 pr. 2004.
• Carl Fredrik Wisløff: Daglig brød fra 1981, 28 000 pr. 2004 Utgave 2003 ISBN 82-520-4567-7. Oversatt til svensk.

Lista var laga av Torbjørn Greipsland som då var leiar på Kristelig Pressekontor.

Då eg høyrde på Valle radio i kveld, kom denne sangen til meg. For Siri Johannessen snakka med Else Gyro Rysstad om jubileet til Bykle kyrkje. Kyrkja er 400 år i år, men eg skjøna at jubileet er utsett til neste år på grunn av korona-pandemien

Når ei kyrkje er så gammal, kan det vere på sin plass å invitere kongen, og det vurderte soknerådsleiaren i Bykle og sendte eit spørsmål til post@slottet.no for å hyre korleis ein gjekk fram. Men det vart med forsøket, for korona sette ein stoppar, så ingen veit utfallet av saka, det ville slottet kome tilbake til neste år.

Men det ville vore litt av eit arrangement om så hadde skjedd. Ikkje bare ville geistlege dukka opp, også fylkesmann og andre innan styring og embetsverk ville også vore med på ei slik feiring. Men folk i Byle er glade i gamlekyrkja og ville nok stilt opp om så hadde skjedd.

No er ikkje Else Gyro leiar av soknerådet lenger, så korleis det går vidare, det må nok andre fortelje seinare.

Kveldens sending i Valle radio var for øvrig sterkt prega av Bykle. Tove Hertzberg snakka om ei ny bok som skulle kome ut i morgon, Der reinen går, er jorda freda. Ho var ansvarleg for utforming, Ragnhild Bjåen for det faglege innhaldet. Og så snakka Olav M. Holen om Vise-Taddeiv.

Også på NRK Sørlandet var Bykle i fokus,  der snakka eigaren av Bykle hotell om satsinga i Valle. Om Kongen kjem til Bykle neste år, vil nok Bjørn Erling Auestad og staben hans få nok å gjere.

Jeg er oppsatt som en man kan ringe til når man trenger hjelp på Wikipedia på bokmål. I dag fikk jeg en slik telefon i forbindelse med at en skribent trengte hjelp.

Denne gangen var det ikke så mye som måtte gjøres. Bidragsyteren lurte på hvordan man skulle skrive en artikkel når det allerede var en artikkel om en annen person med samme navn.

I slike tilfeller er det enkleste å bruke parentes med tittel eller fødselsår. For eksempel (forfatter) eller (1960). Ettersom personen kunne forveksles om man brukte yrkesbetegnelse, valgte vi å bruke fødslesår.

Neste spørsmål var hvordan man får det til når det ikke er noen rød lenke fra før. Da må man lage den røde lenken ved å selv søke etter navnet. Når det ikke finnes, lager systemet en rød lenke og spør om jeg vil opprette artikkelen. Så er det bare å starte å skrive.

Til slutt må man legge på lenker og kategorier. I dette tilfellet ville skribenten også ha et bilde. Men bilder på Wikipedia er litt spesielle. Den som laster opp bildet, må ha tatt det selv og fraskrive seg alle rettigheter til bildet.

Det måtte han som ringte ordne senere, så da sa jeg bare lykke til og kunne avslutte samtalen. Noen ganger er det ikke så vanskelig å kunne hjelpe.

Andaktsbøker er ein spesiell sjanger i boksamanheng. I den store oppryddinga i bøker kom også ein del slike for dagen. Dei har små, oppbyggelege stykke for kvar dag i året. Mange slike bøker har forfattarane brukt lang tid på å skrive.  Ein stad las eg at Johannes Daasvand brukte 30 år på å skrive andaktsboka han gav ut.

Tre andaktsbøker dukka opp i boksamlinga mi: Hvil eder litt av H. E. Wisløff, den fekk vi då vi gifta oss. Ludvig Hope si Eit ord i dag kom ut i 1962. Den mest spesiell andaktsboka i samlinga eg kom over denne gongen, var nok Oav Myrstad si bok Fra seier til seier. I den har alle andaktane ei lita historie frå misjonsarbeid rundt om i verda.

Oppbyggelege bøker er ein eigen sjanger. Eg er vel litt usikker på om det kjem ut like mange bøker i den sjangeren no som tidlegare. Men framleis er det mange som har ei stille stund med andaktsbok i løpet av dagen.

I dag fekk vi ein lang artikkel på Setesdalswiki om Johannes Daasvand Vi hadde artikkel om han frå før, så eg la artikkelen inn under tittelen Kristenleder med tung oppvekst.

Artikkelen fortel at Daasvand, som var fødd i 1884, bare hadde folkeskule. Men han var ivrig og las mykje i oppveksten og lærte seg engelsk og tysk. Hans skriftlege norsk var ikkje god, men han fekk hjelp av rektor på Volda lærarskule til å få meir utdanning i norsk mot å ha møter for studentane.

Gjennom åra skreiv Johannes Daasvand mange tusen andaktar i Stavanger Aftenblad under vignetten Plogmannen, han gav ut 20 bøker og var medstiftar av bladet Evangelisten. I bøkene som eg har, var det også ei bok av Johannes Daasvand, Fast grunn. Det er korte tekstar knytt til sundagstekstane gjennom eit år.

Eit år var han lærar på Bibelskolen i Bergen. Frå 1920 til 1930 budde han på Mønnesland, det er ein nabogard til Eskeland, der eg bur. Fem gonger var han på talarferd til USA. Etter at han var blitt pensjonist, besøkte han døtrene som var misjonærar i Afrika.

Dei siste åra budde Johannes Daasvand på Strai i Kristiansand. Der døydde han i 1955. Kona Othelie, som var søster til Martin Sandve, levde til 1976.

Når det er tysdag burdet prioriteringa vere enkel: Frå klokka 18 til 21.30 høyrer ein på Valle Radio. Siri Johannessen har sommarsendingar og har mykje interessant på programmet:

Epos er eit lengre dikt i bunden form som formidlar ei forteljing. Slike dikt er kjende frå langt attende i tid i fleire gamle kulturar. I kveld kjem eit epos frå Eskeland:

I dag vart mange bøker kasserte,
lagde i posar og transporterte.
Frå hyllene mine dei nå skiftar plass,
om dei hamnar i stove eller på dass,
eg kan ingenting gjere, no er det slutt
på snuing av sider så jamt og trutt.

I posen ligg boka om Ingrid som steikte
og kokte og bakte, på TV seg leikte.
Persillekvasten vi hugsar så godt,
dandert så fint, servert så flott.
Eit leksikon om hundar også forsvant
og Willy Brandt-bok eg kasta galant.

Løvekvinnen og Romerbrevet,
den siste av Øyvind Andersen skrevet.
Om Skagerak-katedralen hadde eg to,
Sabotasje i Nordsjøen har og funne ro.
Molières Den gjerrige samt Liv og lyst
og Ville svaner dro til en annen kyst.

To binds verket som kom frå Det Beste
om Mennesket; bøker eg aldri leste.
Fakkel-boka om Kierkegård forsvunne har
saman med ei bok om St. Josefs bar
og Bibelsk billedordbok, lita og nett,
saman med En hekto kandis eg ikkje har sett.

I det overstrøymande regnveret i dag valde eg å skrive litt på Wikipedia og Setesdalswiki. Vi har hatt ein stor ryddeaksjon i bokhylla og det gav grunnlag for mange artiklar. Dei fleste kom på Wikipedia, men det vart jo litt på Setesdalswiki også.

I mange av artiklane som alt er på Wikipedia, mangla det kanskje ei bok eller noko utfyllande opplysningar. Var det ein prest som var forfattar, kunne eg også finne noko i den presteboka som eg fekk for ein tjuekroning i bruktbutikken i Lyngdal i vinter, eller kva tid det no var. Den kom ut i 1974 og eg har funne mange fakta i den.

Mellom anna skreiv eg om Leif M. Michaelsen. Han var læraren min på Norsk Lærerakademi og skreiv om 1. Mosebok i Bibelverket. Og så skreiv eg om George Johnsen på Setesdalswiki. Han var prest i Kristiansand og skreiv mange oppbyggelege bøker.

Av og til lurer eg på om eg også skulle skrive litt om bøkene på wikipedia, men det har eg droppa. På Setesdalswiki gjer eg som eg vil, så der kjem det kanskje noko meir av og til.

Når eg så har skrive om bøkene, hamnar dei i ein plastpose. Den vil nok bli levert inn på ein gjenbruksbutikk. Så må eg bare unngå å kjøpe dei tilbake fordi eg er innom og ser noko interessant.

I dag klokka 17 vart det lagt ut eit progam frå Valle Radio på YouTube. Det skjer jo ikkje så ofte, så vidt eg veit.

Siri Johannessen hadde ein prat med Inge Magnus Vasvik. No har han teke dette programmet og lagt til bilder og film med dei sangane som vart brukte i programmet.  Eg klypte frå presentasjonen han gjer i samband med programmet.

VASVIK MEDIA