Setesdalswiki har hatt gleden av å ha flere artikler om haugianere. I dag fikk vi en ny. Artikkelen om Sara Oust fikk vi av Ingrid Petronille Røe i dag.

Hun ville gjerne at jeg skulle legge ut stoff fra den på Wikipedia, så etter hvert kommer det nok noe stoff der også.

Det er også etablert en facebook-gruppe i forbindelse med at det planlegges en ny film om Hans Nielsen Hauge. Det er Øyvind Kleiveland som står i spissen for det prosjektet og han skrev på gruppa 4. juli: Har hatt en utrolig spennende helg i Tolga og Vingelen, ifm. research om Sara Oust og haugianerne i Nord-Østerdalen. Har fått møte så mange kunnskapsrike menn og kvinner, lært så mye, møtt viktige personer, tatt så mange bilder (Utrolig vakkert!) og notert så masse på en helg. I tillegg har jeg hatt en av de morsomste opplevelsene – privat – på så lenge jeg kan huske. Utrolig hva som kan skje på en dag, for å si det sånn. Og det er ikke slutt ennå. I morgen skjer det sannsynligvis mer, før turen går tilbake til Oslo-gryta.

Det blir spennende å følge med på dette prosjektet.

I morgon kveld bør du ta deg ein tur på Bibel- og naturcamp på KVS Bygland om du er glad i kristen kultur. Då les Halvard Myhren dikt og Knut Olav Uppstad spelar.

Eg oppdaga arrangementet då eg skreiv inn det som skjer på årets camp på KVS Bygland, programmet er i store trekk som før om åra, og eg har fått med meg at mange set pris på arrangementet.

Eg leita litt rundt på Internett og tenkte at eg kanskje fann eit dikt eg kunne sitere, men det var vanskeleg. Halvard Myhren har skrive fleire bøker. Om du er i nærleiken, vil du nok få ei fin oppleving.

Sjølv i desse koronatider der det er grenser for kor mange som kan samlast og der ein må ha ein meters avstand, prøver ein no å ha samlingar der folk kan møtast att. Det er ikkje det same å ha sommarstevne digitalt, kunne vi lese i Vårt Land sin reportasje frå Hedmarktoppen nyleg.

Så får vi vaske hender og halde avstand, det er sikkert lettare i slike samanhengar enn i Oslo sitt uteliv, slik reportasjane på TV har synt: Når folk blir fulle, gløymer dei at det er koronatid.

Men lyrikk, musikk, kan hende ein kaffikopp og litt å bite i, det toler ein nok med ein meter eller to i avstand.

Mi søster Solvor har bursdag samme dag som dronning Sonja, så ho inviterte til selskap på hytta dei har på Helleland i dag. Det takka vi ja til og sette oss i bilen etter frukost og la i veg vestover.

Første stopp på turen var Matkroken, bursdagspresang når folk er kome opp i åra er gjerne noko som ikkje fyller skap og hyller som alt er overfylte, men heller noko som kan brukast i eit gjestfritt hus. Deretter gjekk turen til Lyngdal for å plukke opp Jorunn og Ole Thorvald. Ho ville innom jordbærbua, ho hadde bestilt ein kasse jordbær som skulle takast med vestover.

Så gjekk turen vidare vestover. Det var ganske mykje trafikk, så det var bare å legge seg i køen. Men turen gjekk fort i godt selskap, og alt halv eitt var vi på Øgreid, garden der mor til Gaute kom frå og der dei har hytta si. Vi var dei første som kom, så vi fekk parkere heilt inntil hytteveggen. Etter oss kom Gunnbjørg og Sigurd, så kom Brit, og då var vi alle, for Hermund og Kari hadde sagt at dei ikkje kom før klokka fem.

Solvor og Gaute bur på Varhaug, og der har dei middag tidleg, slik vart det her også. Svinesteik med alt tilbehør og godt radl, som vi seier på Ålgård gjorde at tida flaug. Timen og vel så det gjekk før matøkta var ferdig. Då flytta vi over frå spisebok til sofa, strikketøyet kom fram i kvinnene sine hender, eg fekk bla gjennom Aftenbladet så vidt og fann spennande lesestoff der.

Men augneloka vart tunge, så eg ramla ut av det gode selskapet medan praten og regnbygene kom og gjekk. Likevel var eg ikkje lenger borte enn at eg fekk med meg kaffi med eit gedigent kakebord, Ole Bulls ostekake, bringebæriskake, waleskringle, rundstykker, is og eg hugsar knapt alt. Før kaffien hadde vi også litt quiz, eit av spørsmåla frå Aftenbladet gjaldt diabetes, og det var jo svært aktuelt rundt eit slikt kakebord, men det var det kanskje bare meg som tenkte på.

I kveldinga kom Ingeborg og familien innom, ho er Solvor og Gaute si dotter. Dei hadde vore på Lyngdal bibelcamp ei veke og var på veg heim, men måtte jo innom og helse på.

Halv ti braut vi opp, halv tolv var vi heime. Så bloggen kom også i kveld. Brit tok bildet: Harald, Jorunn, Solvor, Gunnbjørg og Hermund. Fem søsken frå Gådå, spreidde mellom Mandal og Sola, bare Hermund bur på Ålgård.

Sjølv i vår vesle hole her på Eskeland merka vi vinden i dag. Det var så pass vindfullt at under middagen vi hadde saman, kom ideen om å ta ein tur til Skjernøy og sjå på veret.

Så då eg valde middagslur, valde dei andre ein tur over hengebrua på Skjernøy. Den er meir stødig no enn den var før, då vrengte den seg visst ein gong i vinden. Då dei kom tilbake, fortalde dei at den bevega seg litt, men det var jo ikkje så rart.

I morgon blir det truleg ikkje like vindfullt, då har også eg tenkt meg på tur. Eg skal inspisere området der den nye vegen vestover vil kome. Det blir interessant.

Då dei var der ute, måtte det jo bli eit bilde i vinden. Rønnaug, Reidun og Kristine i blåsten på Skjernøya. Det ser ut til at Kristine er fotografen.

For ein som har budd 15 år i Vesterålen var kveldens program Sommerbilen minutt for minutt eit interessant gjensyn med fjell, fjord, vegar og plassar.

Det starta litt utanfor Melbu, deretter gjekk turen via innersida av Hadseløya til Stokmarknes. Kombinasjonen med bil og helikopter ga fine bilete frå lufta av Lille Børøya med Hadsel folkehøyskole.Det var sterkt fokus på Hurtigrutemuseet, som eg på 1980-talet lanserte som ein ide. No er det ikkje bare ei samling av utstyr i den gamle direktørbustaden, men eit heilt skip bygd inne i eit glasshus.

Det var interessant å sjå både for oss gamle og for Helge og Rønnaug, som vaks opp der og vel helst har sine dialekt-trekk frå Vesterålen. Men vi såg ingen kjente, dei som vart intervjua var truleg yngre enn ungane våre også.

Frå Stokmarknes gjekk turen til Sortland og Sigerfjord. Den blå byen i Vesterålen har visst bare om lag 20 blå hus, likevel blir han kalla den blå byen. Ideen kom frå kunstnaren Bjørn Elvenes. Han lanserte ideen i 1999, rart å tenke på at ha gjekk på Hadsel Folkehøyskole, rett nok før vår tid der. Då malte han det store bakteppet på scenen med mange motiv frå Vesterålen. Om det har overlevd forandringane på bygningane, veit eg ikkje. Då vi var på Stokmarknes i 2009, var vi innom i matsalen og såg i peisestua der det hang klassebilder. Men vi tenkte ikkje på å sjå om maleriet til Bjørn Elvenes framleis hang bak scenen.

Programmet var skjemma av ein hipp frisør som banna i bilen. Ettersom programmet var redigert, burde det vore redigert bort. Det er ingen grunn til å promotere myten om at nordlendingar bannar så mykje meir enn resten av oss, bannskap er ikkje familieunderhaldning. Musikken var heller ikkje etter min smak, ein av låtane var også full av banning og burde slett ikkje vore med. Vesterålsk musikk er meir enn Madrugada og Sivert Høyem, Maria Solheim for eksempel.

Wikipedia hadde eit bilde frå Melbu, rett nok vinterstid. Foto: Mathrong

I kveld satt vi og ventet på sommerbesøk fra Nittedal. Rønnaug og familien dro fra Nittedal ved sekstida og halv tolv var de her på Eskeland. Da hadde de hatt en stopp i Brevik for å plukke opp Kristine. Hun hadde vært en uke på en hytte før turen gikk til Mandal.

-Hvordan er det, er det klemmerestriksjoner her? spurte de da de kom inn dørene.

-Ingen restriksjoner, sa vi, og dermed fikk gode klemmer fra barnebarna.

Også Pinky likte at det kom besøk. Han var raskt oppe og hilste på alle.

Nå skal de ha en fredelig sommer på Sørlandet, ikke noe stress og mas, utlandet får vente til senere.

Velkommen, alle sammen.

I dag burde eg sikkert hatt eit bilde av den haugen med jordbær det vart av dei 12 korgene i kassen eg kjøpte på Hollekleiva i Mandal i ettermiddag. Men du veit nok korleis dei store, røde, søte bæra ser ut, og eg kom ikkje på å ta blide av dei før dei var forvandla til syltetøy og hadde forsvunne i frysaren, så du får nøye deg med fantasien.

Eg såg på TV at det er mykje jordbær til sals no og at prisen er høg. Det var jo for så vidt rett, i butikken kosta ei korg 59,90, altså 60 kroner. På Hollekleiva gav eg 400 kroner for kassen, det blir visst 33,33 kr for korga. Dei som går for sjølvplukk, kan visst få det til 25 kroner korga. Dei får sikkert eine timar i åkeren, men truleg også vondt i ryggen etterpå.

På TV vart det sagt at norsk ungdom ikkje plukkar like fort og uthaldande som plukkarar frå Latvia, eller kor det no var dei kom frå, dei som syter for å åkrane blir reinska. I år var det vanskeleg for dei å få innreiseløyve, men det lukkast visst til slutt, i alle fall for ein del.

Så kveldsmaten i kveld vart nyrørte jordbær på ferskt brød. Til kaffi var det jordbær og is. Vi lever godt den korte stunda det varer.

Det er ikkje så ofte eg tek turen på butikken, men i dag var eg på Matkroken i Ulvegjelet. Der trefte eg nabo Kristoffer, far til Tobias, som held plenane våre så fine. Han driv Eskeland maskin og hadde vore på Vigeland og sett opp ein telefonstolpe. Eg nytta høve til å skryte av jobben Tobias, son hans gjer hos oss. Han held plenane våre kortklypte gjennom heile sesongen. Det er godt å ha ein dreng, og det er godt med jordbær.

Frå juli skal posten kome mandag, onsdag og fredag i eine veka og tysdag og torsdag i den andre veka. Det blir sagt at det ikkje skal gå ut over avisombringing, men når det gjeld Setesdølen, som bare kjem tysdag og torsdag, lurer eg jo på korleis det blir dei vekene posten kjem mandag, onsdag og fredag.

Heldigvis kjem dagsavisene med eige bod, så vi vil få papiraviser til frukost som før. Vi brukar no helst å lese dei etter frukosten, då har vi ein time med lesing av papiraviser. Eg likar ikkje å lese avisa digitalt, det er noko eige med å halde i papiret og bla fram og tilbake.

Dei seier at det skuldast at vi ikkje lenger sender brev. Før sendte vi brev til kvarandre, no sender vi knapt julekort og slett ikkje papirbrev. Brev går på epost, så vi kan jo takke oss sjølv, meiner nokon. Posten må tilpasse seg marknaden, altså rekningar, blad og pakkar. Og rekningane, dei kan jo vente ein dag eller tre, det er bare for avsendaren å utvide litt på forfallstida, så går det fint.

Posten kjem nok til å kome fram i dagar som kjem også. Vi får nok bare omstille oss til den nye tida.

Det er ikkje ofte eg skriv om ting som irriterar meg. Grunnen kan jo vere at det ikkje er så mange ting som irriterer meg. Eg har kanskje litt lett for å seie at det er ikkje så viktig at ein treng engasjere seg eller noko liknande.

Men i lang tid har eg, nesten kvar kveld, irritert meg over at NRK Sørlandet sender same innslaget i distriktsnyhetene like etter Dagsrevyen som innslaget som var på Dagsrevyen like før.

Etter mi meining burde det vere unødvendig å repetere same innslaget to gonger på mindre enn ein halv time. Eg kunne hatt forståing for at saka kom om att dersom distriktsnyhetene kunne tilføre meir informasjon i høve til innslaget som gjekk ut til heile landet. Det ville vore naturleg, folk i Troms og Finnmark treng sjeldan like mykje informasjon om tilhøva i Agder som lokale folk i Agder kan ha glede av. Men det skjer nesten aldri at innslaget i Sørlandssendinga er fyldigare enn det som går ut til heile landet.

Nå veit eg jo at nyhetssendingane på radio repeterer sakene til det mest kjedsommelege. Vi høyrer dei tre minutta, fordi det kan jo vere at det har skjedd noko nytt siste timen. Det har det jo også alltid gjort, men det er jo aldri aktuelt å fortelje om det, for det som var på lufta for ein time sidan, har kanskje ikkje alle fått med seg, tenkjer kanskje sjefsredaktøren og nyhetsredaktøren og distriktsredaktøren og kulturredaktøren og krimkommentatoren og utanriksredaktøren. Og når alle redaktørane tenkjer likt, sparer NRK pengar og arbeid på å gje folket fleire nyheter.

Dei burde heller gjort som Valle Radio, hadde du ikkje på radioen eller tv når nyhetene gjekk, fekk du dei ikkje. NRK har så mange tilsette at dei jo også lett kunne ha podcast for dei som absolutt ville få med seg det som vart sagt for ein time sidan om det glapp fordi ein var i gravferd eller audiens på Slottet og ikkje fekk med seg siste nytt frå Marienlyst.

Eller var saman med gode vener i godt lag og hadde is, vaflar og sjokoladekake. Grethe Sola Jonassen tok bildet av meg, min svoger Ole Thorvald Moen, Jorunn Moen, Reidun og Helge Haugland.

Vi fikk en melding fra Grete Sola Jonassen i dag om at de var i Harkmark og ville stikke innom om det passet. Akkurat da snakket jeg med min søster Jorunn, så da jeg fortalte det, ville de også gjerne hilse på. De hadde besøk av sin datter Gunn Randi og to døtre, så da ble vi plutselig 11 rundt kaffebordet i ettermiddag.

Lille Ive Elise ble jo et lite midtpunkt, to år gammel. Men praten gikk jo om mange emner, de hadde vært en uke i Danmark, de hadde bestilt før korona brøt ut, og reiserestriksjonene ble akkurat opphevet slik at de kunne dra. De kunne reise fra Stavanger direkte til Hirtshals, så kjørte de nedover langs vestkysten til et sted nær Esbjerg. Fint vær de fleste dagene ga mulighet for bading i Vesterhavet om de ikke ville bruke svømmebassenget til ferieleiligheten. Men Ive Elise var ikke så glad i bading, fikk vi vite.

Vafler, sjokoladekake, is, jordbær og kaffe kunne nytes i godt fellesskap før ferden gikk videre for gjestene. Selv tok jeg meg en god middagslur etter en enkel middag, denne gangen hadde vi jo ettermiddagskaffe først.

Det er alltid hyggelig å møte familie, så takk til alle som stakk innom. Det ble bare et bilde av de gamle denne gang. Ikke var det så godt heller.