Produksjonen min på Setesdalswiki er ikkje så stor for tida. Varmen er god for mange, men ikkje for meg. Men som eg har skrive på bloggen før, etter at eg fann fram Kjell Hagen si bok om Den indre Sjømannsmisjon, tenkte eg å skrive litt om folk der. Oliver Dahl-Goli var generalsekretær frå 1929 til 1962, så det var høveleg å starte med han, tenkte eg.

Ettersom han også var stortingsrepresentant i ein periode, var det artikkel om han på Wikipedia. Den kunne eg bruke som kjelde, den var basert på informasjon gitt til Stortinget.

Då eg vel var ferdig med artikkelen på Setesdalswiki, kom eg til å sjå kven som hadde skrive om han på Wikipedia. Det synte seg å vere meg, så då møtte eg meg sjølv i døra.

I morgon er det sending i Valle Radio. Siri Johannessen har sett saman dette programmet:

Tirsdag 16. august
Ansvarlig og tekniker: Siri Johannessen
18.00 Kvarteret, programinformasjon, og kåseri fra Norea
18.15 Over en åpen bibel fra Norea ved Oddvar Søvik
18.30 Folk og musikk med

Fryseskapet vårt går heile tida. I morgon vil vi difor ta kontakt med butikken for å høyre kva som er feil. I kveld googla eg problemet, og då kom det opp at det kunne skuldast at det står skeivt. Men det har stått slik det står i lang tid, utan at det måtte gå heile tida, så det er nok ikkje årsaken.

Eit anna forslag var at døra ikkje lukka heilt, kan hende den var skeiv eller trong nye hengsler. Men det gjeld heller ikkje for vårt skap. Heller ikkje forslaget om at det er lagt inn for mykje nytt på ein gong, passa så godt inn.

Då er det kanskje elektronikken som det er noko galt med. Termostaten kan ha fått ein feil. Då må vi skifte termostat. Siste forslaget var at det var kompressoren som var defekt. Då måtte vi nok skifte skap.

Reidun er flink til å ta vare på kvitteringar for større innkjøp. Ho skriv dei også opp i ei bok. Men dette kjøpet hadde ho ikkje notert kva tid det skjedde, uansett er det nok så lenge at det neppe er nokon garantisak lenger. Eg veit ikkje kor lenge eit fryseskap er tenkt å vare, men i våre dager er vi jo meir opptekne av å reparere enn av å kjøpe nytt, så her er det nok ei oppgåve for ein reparatør.

Elles blir kanskje også eg noko heit om kvelden.

Eg kallar det hekseskot, men Wikipedia omdirigerer meg til Lumbago. Det kjem ut på eitt, for det vert omtalt som kortvarig smerte i nedre del av korsryggen, gjerne uspesifisert, ikkje lett å sette fingeren på akkurat rette plassen. Dei skriv også at det ikkje er behandling som hjelper, det går som regel over av seg sjølv. Det håpar eg.

I dag har eg av den grunn ikkje skrive noko på Setesdalswiki fram til no. Men kvelden er ung, så kanskje eg får til ein artikkel før midnatt.

I det fine veret i dag stabba eg ein tur ut med min lumbago, vi hadde lunsj ute på terrassen. Men Reidun måtte ta tak i buksa for å få meg opp av stolen og så stabba eg meg inn att og rett i senga. Det er godt å få strekke seg ut.

Av ein eller annan grunn får eg avisa Dagen av og til. Eg har somme tider tenkt at eg burde abonnert på avisa og slik fått eit bilde av korleis kyrkje og kristenliv bli sett på frå Bergen. Men det har blitt med tanken, vi har i grunnen ganske mange aviser her i huset. Men eg fekk avisa i dag, og på fredagane fylgjer Korsets Seier med den. Så då hadde eg nok lesestoff ganske langt ut over føremiddagen.

Vårt Land hadde elles i dag ein artikkel med oversikt over alle kristne podkastar med omtale av målgruppe og lyttartal. Vi har av og til tenkt om vi skulle lage podkast av Valle Radio, men har ikkje gått vidare med tanken. Valle Radio er levande radio, dugnadsbasert, og har ikkje kapasitet til podkast.

Men dagen har ein podkast, Tore og Tarjei, redaktør og journalist som snakkar om hendingar i veka.

I dag tenkjer eg at du bør lese artikkelen om Hylestadportalane på Setesdalswiki. Den har blitt oppdatert av Siri Johannessen i dag og har blitt svært lesverdig med fine bilete. Du les den best på ein stor skjerm, trur eg, for då kjem bileta til sin rett på beste måten. Hylestad kyrkje er truleg framleis open på dagtid, så du kan innom og sjå kopiar av portalane, originalane er på Oldsaksamlinga.

Vi snakka ikkje mykje om Hylestadportalane då Jorunn og Ole Thorvald Moen var på besøk hos oss i kveldinga. Då delte vi smuldrepai med blåbær og rips som dei hadde med seg medan samtalen gjekk om korleis sommaren hadde vore for oss.

Jorunn er pensjonert organist og har hatt mange vikaroppgåver i sommar, så vi snakka jo litt om orgel og slikt også. Då kom vi inn på at det hadde vore fint å ha ei liste over dei mange artiklane som står i tidsskriftet Orgelspeilet. Difor sende eg ein epost til redaktøren og lurte på om vi kunne få ei slik liste og legge ho ut på Setesdalswiki. Det tok bare eit par minutt, så fekk eg svar om at det kunne vi nok få til, han trong bare litt tid for å ordne ein del anna. Så snart kjem ei slik liste til å ligge på nettstaden.

Hylestadportalane har motiv som har vore nytta på myntar, men vi skulle få lista utan kostnad. Heller ikkje smuldrepaien måtte vi leite fram Hylestadportalmyntar for å nyte, så det vart ein rimeleg kveld, varm, litt vind og svært smakfull.

Her er eit utsnitt av Hylestadportalen, foto Jeblad, frå Wikimedia Commons:

Eg hadde tenkt at det vel var på tide å skrive om Den indre Sjømannsmisjon på Setesdalswiki. Eg var sjølv knytta til organisasjonen som redaktør av bladet Fiskerens Venn frå 1972 til 1976, då eg fekk kall til å bli rektor på Hadsel folkehøyskole i samband med at organisasjonen gjekk inn som medeigar i skolen saman med Ungdomsforbundet, Den norske sjømannsmisjon og Broderkretsen på Havet.

I samband med det leita eg fram 100-års historia Med gledesbud til havets folk skrive av journalist Kjell Hagen i Vårt Land. Den kom ut i 1980, så det er over 40 år sidan. Før det kom det ut ei historie av Hans Jacobsen, Fiskerliv i helg og yrke i 1955, då var organisasjonen 75 år. Mykje er endra i samfunnet sidan 1980, så organisasjonen har også endra seg mykje.

I mi tid var det sterk konsentrasjon om Lofotfisket, då engasjerte organisasjonen mange deltidsarbeidarar. Predikantar som reiste og hadde møteveker elles i året, vart også sende til Lofoten i vintersesongen, så når vi hadde arbeidermøte på Havly Svolvær i slutten av januar, kunne det vere opp mot 100 personar som skulle ut i ulike tenester i sesongen. Då eg var rektor på Hadsel folkehøgskole, deltok ofte vi lærarane med innslag på den store festen laurdagskvelden før møtet vart avslutta med gudstenester sundagen.

Framleis er organisasjonen aktiv for å formidle gledesbud til havets folk. Å dukke ned i gamle årgangar av Fiskerens Venn (som eg har innbundne) og å lese Kjell Hagen si bok, det brakte mange gode minne fram.

Ubuntu er kanskje mest kjent som ein versjon av eit operativsystem for datamaskinar. Men i kveld fortalde forfattaren og stemmen fra Afrika, Tomm Kristiansen, i samtale med Siri Johannessen i Valle radio at ordet betyr fellesskap. I Afrika gjeld fellesskapet framom alt, i Europa er vi individualistiske i vår væremåte og levemåte. I Afrika er dei derfor innstilte på å tilgi, noko som Nelson Mandela synte oss ganske så godt. Han fortalde eit eksempel på ei kone som var tutsi i Uganda under massakren der. Naboen var hutu og drap mannen hennar. Sidan kom han og bad om tilgjeving, og etter at han hadde sona straffa hadde dei middag saman kvar sundag.

Han lærte seg ikkje noko afrikanske språk, Sør-Afrika har 10 språk, Nigeria har 100, men dei aller fleste kan engelsk, så då kunne han nytte det i jobben. Måndag 15. august kjem han til Hylestad soknehus for å fortelje og presentere den siste boka si, Afrikanske fortellinger.

Det programmet bør samle fullt hus på Rysstad.

Tysdagskvelden kan sjå ut som ein reisekveld i Valle radio. Det blir program om reiser både i sør og nord, både i Afrika og Ukraina, men også med buss og båt i Bygland.

Her er programmet:

Tirsdag 9. august
Ansvarlig og tekniker: Siri Johannessen
18.00 Kvarteret, programinformasjon, og kåseri fra Norea
18.15 Over en åpen bibel fra Norea ved Oddvar Søvik
18.30 Folk og musikk med

Eg hadde eit mål om å skrive om alle kunstnarane som stilte ut på utstillinga Setesdal. Vår tid. før dørene vart stengde. Eg kom nesten i mål, det er vel fem att. Grunnen til det er nok at eg prøver å la vere å skrive på sundagar, sjølv om ein er pensjonist, er det godt med helg.

Mellom alle desse kunstnarane dukkar det jo ofte opp anna ein kan skrive om. Eg skriv jo inn overskriftene i Setesdølen, og då nyttar eg nummer på avisa for å skilje artiklane. Difor blir det litt problem når avisa plutseleg fekk same nummer to utgåver på rad, slik det skjedde sist veke. Truleg er det bare meg som får problem, men i morgon må eg snakke med avisa for å hindre at feilen forplantar seg vidare.

Det er nok bare utstillarane på sommarutstillinga i Valle eg kan seie at eg kom nesten i mål med. Det er mange røde lenker som skulle vore skrive om, slik at dei vart blå. Eg vil nok aldri bli ferdig med dette slik at alle lenkene blir blå, så der kan eg ikkje seie nesten i mål. Men det får våge seg. Eg trivst med denne hobbyen min og likar å skrive, så eg kjem nok til å halde på så lenge helsa held.

I føremiddag ringde telefonen. Det var ein elev eg hadde då eg var rektor på Hadsel folkehøyskole på Stokmarknes. Han gjekk der for 40 år sidan, og no hadde han lyst å kome på besøk, for han og familien var i Kristiansand.

Dei hadde leita lenge etter meg, for han ville gjerne takke for hjelpa eg hadde gitt han. Han hadde studert vidare og fått seg utdanning som ingeniør. I nærare 20 år hadde han jobba i Norsk folkehjelp. Kona hans hadde økonomisk utdanning og jobba i Oslo kommune, der dei hadde slått seg ned.

Yitagesu Woldehana er frå Etiopia. Den gongen hadde folkehøgskolane ein kvote på utanlandske studentar dei kunne ta opp, og år om anna hadde vi fleire slike studentar. Han fortalde at eg hadde gitt han sommarjobb medan han studerte, så han hadde malt, klypt plenane og gjort anna forefallande arbeid i sommarferiane. Det hadde eg heilt gløymt.

Då han gjekk på skulen, fekk han eit passbilde av meg. Det sende han til søstera, som malte eit bilde av meg og som han gav meg i gåve som takk for hjelpa han hadde fått.

-Du er blitt lågare, sa han då vi helsa på kvarandre. Det er nok sant, ein skrumpar med alderen. Men han kjende att haugen med aviser, slik var det på kontoret mitt på Stokmarknes også.

Praten gjekk i eit par timar, dei hadde nettopp vore i Addis Abeba for å besøke familien. No hadde dei teke turen til Mandal for å besøke sin norske familie. Vi prøvde å ringe Ida Opgård, som var husmor på Hadsel då han var der, men ho svarte ikkje. I kveld fekk vi kontakt med henne og bar fram helsing til henne.

Det var verkeleg eit overraskande besøk.